(Σημείωση: το Cafe Santan ειναι ενα θρυλικό μπαρ του Βόλου που διανύει την τέταρτη του δεκαετία)
Το cafe santan το γνώρισα το 1995, σε μια εποχή που ο κόσμος χόρευε ακόμη και σε ροκάδικα. Σε μια εποχή που έπινες μπίρα όρθιος από το μπουκάλι. Σε μια εποχή που ο Ρόρυ Γκάλαχερ φάνταζε ακόμη επίκαιρος και μοντέρνος λες και ήταν στα … Charts, κι ας μην ήταν καν εν ζωή.
Ήταν το μέρος που πήγαινες μόνος σου και δεν ντρεπόσουν μην σε παρεξηγήσουν που δεν έχεις παρέα, άλλωστε σε λίγο θα έβρισκες…! Γρήγορα γινόσουν μέρος μιας ευρύτερης παρέας που είχε μόνο μικρά ονόματα, και πριν καλά το καταλάβεις είχες το δικό σου σκαμπώ στο μπαρ. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο ο καθένας καθόταν κάθε βραδιά στην ίδια περίπου θέση, λες και πηγαίναμε δημοτικό σχολείο…!
Το cafe santan ήταν το αρνητικό φιλμ της συμβατικής νυχτερινής διασκέδασης. Όταν σχεδόν παντού η πεπατημένη ήταν να είσαι ντυμένος με την τελευταία λέξη της φετινής μόδας εκεί μεσα φαντάζες ανάρμοστος αν ντυνόσουν διαφορετικά από ότι στην καθημερινότητα σου. Ίσως από εκεί να πήγαζε και η χαλαρότητα και ο αυθορμητισμός των ανθρώπων. Και σε συνέπαιρνε το κλίμα, και το μετέδιδες. Ισως είχε και κάποια μυστήρια Λιακοπουλική διαβολική ενέργεια γιατί συνέβαινε το εξής μαγικό: Δεν σύχναζαν αναγκαστικά μόνο καλοί άνθρωποι, αλλά όσοι σύχναζαν συμπεριφερόταν σαν…καλοί άνθρωποι!
Στο cafe santan δεν υπήρχαν ηλικίες. Οι επιστήμονες του marketing θα έσκιζαν τα πτυχία τους προσπαθώντας να κατανοήσουν ποιο είναι το target group στο οποίο απευθύνεται η επιχείρηση. Έβλεπες teenagers με τσάντες POLO, νεαρούς χεβμεταλάδες, εικοσάχρονους party animals, σοφιστικέ τριαντάρηδες, σαρανταρηδες οικογενειάρχες, ηλικιωμένους νοσταλγούς…
Υπήρχε όμως και η καλλιτεχνική πλευρά του μαγαζιού. Σε μια εποχή που ότι καλό κυκλοφορούσε μουσικά (οργανοπαιχτες, συνθετες, τραγουδιστες) είχε κάποια σχέση με την ροκ, ήταν λογικό ενα τέτοιο μοναδικό μέρος και μάλιστα στην επαρχία, να είναι ένα καλλιτεχνικό καφενείο. Και δεν αναφέρομαι μόνο στα τακτικά ή περιστασιακά live που λαμβαναν χώρα, αλλά και στους τακτικούς και μη, πελάτες. Έψαχνες μπασίστα για το συγκρότημα σου; Μέχρι να πιεις την μπίρα σου είχες βρει έναν. Με τρεις μπίρες έβρισκες ολόκληρο συγκρότημα…
Το cafe santan συμβολίζει μια ολόκληρη εποχή για την ζωή μερικών. Όπως κάποιος πχ λέγοντας “τα φοιτητικα μου χρονια” οριοθετεί μια χρονική περίοδο στην οποία είχε έναν συγκεκριμένο τροπο ζωής , έτσι για κάποιους υπάρχουν τα “χρόνια του Σανταν”, και όσο και υπερβολή να μοιάζει, οι μυημένοι καταλαβαίνουν απόλυτα τι σημαίνει αυτό.
Έχουν περάσει 2 δεκαετίες και έχουν αλλάξει πολλά. Άλλαξε η οικονομία, η μουσική, οι άνθρωποι, η μόδα, η ανάγκη όμως για χαλαρότητα και αυθορμητισμό δεν άλλαξε. Και στην ουσία αυτο ήταν το προιόν που πουλούσε το cafe santan και όχι ροκ μουσική και μπίρα. Γι ‘αυτο τον λόγο ακριβως και υπάρχει ακόμη.
